بیماری آکنه به دلیل گرم شدن بیش از حد غدد چربی است که منجر به افزایش تولید سبوم می گردد و باکتری پروپیونیک آکنه باعث التهاب موضعی می شود. حقیقت این است که درمان کامل آکنه دشوار است. اعتقاد بر این است که عواملی مانند نوع پوست، وراثت، عدم تعادل هورمونی و عوامل دیگری مانند اضطراب، سیگار کشیدن، فلور روده و متابولیسم باعث بروز آکنه میشوند.
مشخصه آن وجود کومدون هایی است که می توانند «باز» یا «بسته» باشند. این نوع آکنه خفیف ترین شکل آکنه بدون التهاب در پوست است.
مشبا ظاهر شدن پاپول ها (لکه های قرمز) یا تاول ها (جوش های قرمز معمولاً با چرک همراه است) ایجاد می شود. این نوع آکنه یک فرم متوسط است و التهاب خفیفی در پوست ایجاد می کند که نشان دهنده افزایش عفونت است.
با ترکیب بیشتر پاپول ها و جوش های زیر پوستی با تومور مشخص می شود که معمولا باعث درد می شود. این نوع آکنه یک التهاب بیشتر است و صورت، پشت و سایر قسمت های بدن را درگیر می کند و اگر به موقع درمان نشود، در خطر کیستیک شدن است.
با ظاهر شدن کیست ها، که جوش هایی بزرگتر از ندول ها هستند و عمدتا در صورت (پیشانی و اطراف دهان)، پشت و سینه دیده می شوند، ایجاد می شود. این نوع آکنه شدیدترین و دردناک ترین شکل آکنه است و اگر به درستی درمان نشود، جای زخم آن باقی می ماند. التهاب عمدتاً ناشی از یک میکروب، پروپیونی باکتریوم آکنه است.
رایج ترین درمان آکنه درمان موضعی است که با استفاده از روش های انجام می شود: